Half april startte de Kliniek Sint-Jozef te Pittem met de toepassing van de TUM als therapeutisch instrument. Hoe de opstart verliep kan je lezen in een interview met Stefaan Baert in Open venster. Wordt 2012 het jaar van de TUM4kids? Tenslotte… Kim de Jong onderzocht voor haar doctoraatsverhandeling (Universiteit Leiden) onder welke omstandigheden patiëntenfeedback een positieve impact heeft op de behandelresultaten en of de kenmerken van de therapeut van invloed zijn op de effectiviteit ervan.

De Sint-Jozefkliniek te Pittem is één van de voortrekkers in toepassing van de TUM in een residentiële setting. De vragen over de therapeutische relatie hebben dan betrekking op het ganse team en niet op een individuele hulpverlener. De eerste meting vindt plaats binnen de twee weken na de opname. Elke maand worden de patiënten gemonitord, in een wekelijkse beurtrol van vier therapeuten. De basisprincipes van patiëntenfeedback blijven uiteraard dezelfde als voor de ambulante sector. Het volledige interview kan je lezen op http://www.openvenster.be

Zoals aangekondigd wil de VVGG de mogelijkheid nagaan om een feedbackinstrument te ontwikkelen dat toepasbaar zou zijn in de behandeling van kinderen en/of jongeren. Daarin willen we ons laten adviseren door mensen die nauw betrokken zijn bij de ggz-behandeling van kinderen of jongeren. In juni hebben we daarover de eerste vergaderingen. We zien alvast drie bijzonderheden, in vergelijking met een feedbackinstrument voor volwassenen. Een eerste bijzonderheid is de aanmelding: hoewel kinderen zichzelf niet aanmelden zijn ze wel onderwerp van de aanmelding en van het volgende bezoek. Een tweede bijzonderheid is de informant, kijken we naar de klacht geformuleerd door het kind/jongeren, vader, of moeder? Het wordt nog complexer: in hoeverre komen de gezinsleden overeen? En we hebben het dan nog niet over de leerkracht, clb-medewerker, andere hulpverlener, …. Is het noodzakelijk en haalbaar om bij de toepassing van outcome- en feedbacksystemen voor kinderen en jongeren rekening te houden met meerdere perspectieven? De derde bijzonderheid verwijst naar de relatief beperkte verbale, cognitieve en emotionele vaardigheden van kinderen en jongeren. Deze vaardigheden zijn nog in ontwikkeling. Kinderen kunnen zich bijvoorbeeld verbaal minder goed uiten, hun (zelf)inzicht blijft relatief beperkt. Deze drie bijzonderheden zullen bij de ontwikkeling van een feedbacksysteem voor kinderen en/of jongeren in rekening moeten worden gebracht.

De Jong stelde vast dat feedback, terugkoppeling over de voortgang van de therapie, vooral werkt als therapeut én patiënt die krijgen te zien. Ze wilde ook weten in welke gevallen feedback de behandelresultaten helpt verbeteren en of de kenmerken van de behandelaar van invloed zijn op de effectiviteit van feedback. Persoonlijke kenmerken van de therapeut blijken inderdaad een een belangrijke impact te hebben, concludeert De Jong. Patiënten voelen zich beter wanneer hun therapeut de feedback actief integreert in de behandeling, onder meer in de vorm van huiswerkopdrachten. Meer info: http://www.nieuws.leidenuniv.nl/nieuws-2012/feedback-aan-therapeut-en-patient-werkt-het-best.html